Op naar de bergen

Vandaag begint de dag al vroeg. We moeten om 6.10 u al bij de receptie zijn waar we opgehaald worden voor onze reis naar Huangchan Mountains (de gele bergen). Om 6 u wordt er al geklopt dat we op moeten schieten, het busje staat bijna klaar. Ben heeft nog een momentje voor zichzelf nodig, maar ik ga vast naar de receptie. De dame van de shuttlebus heeft bij meer kamers geklopt, maar uiteindelijk zijn Ben en ik als eersten aanwezig. Moet gezegd, dat gebeurt niet vaak. De dame loopt een beetje in het Chinees te mopperen, maar uiteindelijk komen de andere gasten ook allemaal naar de receptie. Die Chinezen doen gewoon waar ze zin in hebben, zij maken zich nergens druk over. Lopend naar het busje, loopt er een nog uitgebreid foto's te maken alsof we geen haast hebben ....
Na korte tijd moeten we allemaal over naar een grote bus en daar begint de pret helemaal! Een bus vol Chinezen is een hoop herrie, iedereen zit te smakken tijdens het eten en ze stinken als een beerput. De winkels verkopen hele schappen met tandpasta, maar waarschijnlijk niet aan de Chinezen zelf?! De reisleidster heeft 20 minuten staan vertellen door haar microfoon en dat om 6.30 u!! Een van de passagiers ging met haar in discussie, hetgeen een hoop commentaar over en weer opleverde. Wij snapten er natuurlijk helemaal niks cm, maar hebben maar niet gevraagd of ze het verhaal ook in het Engels wilde doen!
Vervolgens plakte ze op iedereen een sticker, maar niet bij ons natuurlijk, wij hoorden niet bij de groep. Na een uurtje waren we bij een overstapstation waarvan we verder naar ons hotel vervoerd werden. We hadden een luxe hotel geboekt met bezoek aan de Hotsprings iets de berg op. So far so good. Rond 8.30 stonden we op de plaats van bestemming ... Maar het hotel dat we geboekt hadden was gesloten ... Permanent gesloten! Inmiddels regende het alweer wat ook niet sfeerverhogend werkte. Wat nu te doen? Vindt op dat moment maar eens wat anders! Gelukkig zagen we wat dames in het oranje, zij bleken de receptionistes te zijn van het hotel dat de boeking overgenomen had. Maar 145 treden met bepakking en we zouden er zijn en zo geschiedde! Bij het inchecken nog wel even moeten bakkeleien of in onze special deal ook toegang tot de Hotsprings zat
Volgen mij wel, volgens het hotel niet. Nu spreek ik geen woord Chinees, maar het is toch gelukt. Een belboy bracht ons naar onze super-de-luxe kamer, wat voelden wij ons rijk als backpackers, die normaal in eenvoudige hostels slapen! Snel een kop koffie, wat foto's maken van de bergen in de mist, het thuisfront even jaloers maken met onze luxe en snel op pad naar de mountains.Terwijl we op de bus naar de kabelbaan wachten begint het weer te regenen, zonde nu want zo zullen we minder van de spectaculaire bergen zien en de toegangsprijs is erg hoog. We treffen het dus niet en tijd voor uitstel hebben we niet. Als we uit de kabelbaan stappen worden we al kletsnat, het regent zo erg als we in tijden niet gezien hebben. Regenjas aan en gaan. Normaliter kan je allerlei pieken beklimmen. We besluiten 1 tocht van 4,5 km te nemen, maar er is echt geen lol aan. We zijn doorweekt en kunnen geen foto's maken. We besluiten niet de kabelbaan naar beneden te nemen, maar te gaan lopen. We hebben toch niet al die moeite en kosten voor niks gemaakt? Hoe dan ook willen we iets gezien hebben en naar beneden lopen is altijd nog beter dan naar boven! Onderweg begint het ook nog te onweren en bliksemen. Niet prettig om dan tussen de bomen te lopen, maar we zijn gelukkig niet de enigen. Onderweg lukt het toch om hier en daar mooie foto's te nemen. Geregeld komen we sjouwers tegen die met een juk op hun schouders voedselladingen naar boven sjouwen van zeker een kilo of 50. Wat hebben die mannen het zwaar op hun afgetrapte canvas schoentjes, wij zouden binnen 2 uur beneden zijn, maar zij moesten zeker nog uren naar boven lopen. Wat een rotbaan!! Terwijl de goederen ook met de kabelbaan naar boven kunnen! Na verloop van tijd wordt het toch droog voor ons en kunnen alle jassen weer uit, het is ineens weer warm. In het hotel worden we verwelkomt met thee, gooien we alle natte kleding uit en duiken we ons bed even in, dat afdalen is toch een grote aanslag op onze spieren geweest. We zetten de wekker want om 17 uur willen we in de shuttlebus naar de hotsprings zitten. Paar uur heerlijk in allerlei Hotsprings gezeten, vitamine C, green tea, cocoanut, jasmijn en zelfs in een wine spring (speciaal voor Ben!). Temperatuur variërend van 38,5 tot 41 graden, hot dus! Als toeristen waren we natuurlijk een bezienswaardigheid. We hebben heerlijk genoten. Leuk detail om nog te vertellen: voordat je de Hotsprings in gaat zet je je badslippers op de kant. Maar als je er dan weer uit gaat, staan je slippers de verkeerde kant op. Wat doen de gastvrouwen van de Hotsprings? Ze pakken je slippers met een soort pincet op en draaien ze zodanig dat je erin kan stappen en weg kan lopen. Slimme Chinezen, weer een gecreëerde baan: slipperomdraai-medewerker! Mooie foto's gemaakt, helaas voor mij waren dat de laatste foto's met mijn telefoon. Bij het weggaan bleek mijn telefoon onvindbaar, uit de tas gevallen of in een badjas blijven zitten. We zullen het nooit weten. Personeel is gelijk aan het zoeken gezet, maar helaas zonder resultaat. Erg balen omdat ik nu al mijn mooie foto's kwijt ben. Gelukkig heeft Ben de mooiste foto's met de grote camera, maar die komen thuis pas beschikbaar. Vervelend einde van deze al met al leuke dag.